Upadłość konsumencka została wprowadzona do polskiego systemu prawnego w 2008 r. rozszerzając tym samym krąg uprawnionych do skorzystania z instytucji upadłości o osoby nieprowadzące działalności gospodarczej. W Polsce z roku na rok coraz większą popularnością cieszy się instytucja upadłości konsumenckiej, która pozwala niewypłacalnym konsumentom na skorzystanie z dobrodziejstwa oddłużenia. W wyniku liberalizacji przesłanek upadłościowych następuje stały proces społecznego oswajania się z całkowitym defaultem ekonomicznym pojedynczego człowieka.
Pokonujemy mentalne bariery, że upadłość jest zjawiskiem nagannym. Proces ten pokrywa się ze zmianami, jakie zaszły i dalej zachodzą w gospodarkach bardziej rozwiniętych, w których prawne bankructwo liczone per capita dla całego społeczeństwa jest znacznie wyższe niż w Polsce.
Otwarcie możliwości oddłużenia tym osobom fizycznym, które są zadłużone w stopniu uniemożliwiającym im samodzielną spłatę długów niesie ze sobą szereg korzyści społecznych i gospodarczych, w tym ogranicza wykluczenie społeczne i mechanizm dziedziczenia bezradności przez następne pokolenia, umożliwia reintegrację dłużników w legalnym obrocie gospodarczym, co powoduje wzrost produktu krajowego brutto oraz przychodów Skarbu Państwa z tytułu podatków, jak również spadek przestępczości i ograniczenie tzw. szarej strefy.
